Hoor jij ook stemmen in je hoofd?
Soms komen de onderwerpen van een blog gemakkelijk en soms duurt het wat langer. Het bloggen over dit onderwerp kwam echter zomaar ineens, in een onbewaakt ogenblik tijdens het koken, voorbij. Maar bijna nog voor deze gedachte goed en wel was opgekomen, begonnen er stemmen in mijn hoofd zich ermee te bemoeien:
- Denk jij nu echt dat je iets hierover kunt schrijven wat mensen gaat boeien?
- Pfft, wat een lastig onderwerp. Kies toch een makkelijker iets!
- Wat moet je er überhaupt over schrijven zodat mensen ook echt denken dat het interessant is om te lezen?
- Het gaat vast geen leuk artikel zijn.
- Dadelijk schrijf je iets wat niet klopt en dan krijg je commentaar.
- En wat voor pakkende titel ga je daar dan bij bedenken?
- En dan nog een leuke foto erbij vinden, dat is toch niet te doen?
| En voor ik het wist zat ik niet in een creatiespiraal maar in een negatieve spiraal. En dat was allesbehalve handig natuurlijk. Maar tegelijkertijd toch ook wel interessant, zeker gezien het onderwerp waarover ik wilde gaan schrijven: “De Innerlijke Criticus”.
|  |
Toch is het gek genoeg geen onderwerp wat je zomaar eens een keer gaat bespreken op een verjaardag, of als je ergens koffie gaat drinken met vrienden bijvoorbeeld. En dat is best opmerkelijk, want iedereen voert (zonder dat je het aan de buitenkant ziet) hele conversaties met zichzelf. Laat ik het zo zeggen, stel dat je dit wel allemaal bij iedereen aan de buitenkant zou zien, dan werd het nog drukker in Nederland….
Maar zonder gekheid. Die Innerlijke Criticus dus. Waar komt die nou eigenlijk vandaan? Want iedereen heeft dus zijn eigen Innerlijke Criticus. En sterker nog, het is ook niet helemaal duidelijk of het daarbij nu om 1 persoon gaat of om meerdere personen. En ook wat jou Innerlijke Criticus roept is dus voor iedereen heel verschillend.
De antwoorden, die ga ik je niet geven. Wat ik je wel kan vertellen is hoe het bij mij zit.
In mijn geval is die Innerlijke Criticus vaak best een onhandige bemoeial. Ik ben van nature introvert en niet zo zelfverzekerd. Dus op het moment dat ik dan bijvoorbeeld iets ga schrijven (zoals nu dus), dan komt die Innerlijke Criticus direct om de hoek kijken om zich ermee te bemoeien. En eerlijk gezegd is het dan niet mijn beste vriend. Ik heb het niet altijd gelijk de eerste seconde in de gaten dat die Innerlijke Criticus mij op zo’n moment voor de voeten loopt en vandaar dus mijn eerdere opmerking over de “negatieve spiraal”. Gelukkig herken ik op enig moment wat er aan de hand is en dan zeg ik tegen mijzelf: “Wat als je al deze gedachten nu eens omdraait?” Want daar zit vaak de sleutel:
- Wat maakt het uit of mensen het leuk gaan vinden of niet, ik vind het een leuk onderwerp.
- Het is eigenlijk helemaal geen lastig onderwerp, want ik heb er dagelijks mee te maken.
- Ik schrijf gewoon vanuit mijzelf en over het proces van het schrijven van dit artikel. En dan vinden mensen het wel of niet interessant. Prima toch?
- Het gaat een leuk artikel worden. Althans, dat vind ik zelf 😊
- Ik ga niets wetenschappelijks schrijven, dus voor mij klopt het en wellicht inspireert het iemand anders. Maar het zal niet voor iedereen kloppen en dat is helemaal niet erg.
- De pakkende titel, ach die plopte vanzelf in mijn hoofd op tijdens het schrijven.
- En nu de foto nog……. (Edit: ook gelukt!).
En hoe werkt dit voor jou? Zit jouw Innerlijke Criticus jou vaak in de weg? En hoe ga je hiermee om?
Wil je regelmatig op de hoogte gehouden worden van nieuws en mijn blog, schrijf je dan hier in voor mijn nieuwsbrief “Rustmoment”.