Innerlijke rust

Zelf ben ik een echte perfectionist. Dat is er ergens vroeger al ingeslopen en het moment dat dat gebeurde (of waren het meerdere momenten?), dat weet ik niet meer. Maar op enig moment in mijn leven besloot ik om als perfectionist door het leven te gaan. Het moest altijd beter en meer. Nog meer leren, nog meer doen, nog harder werken, nog vriendelijker zijn, nog meer helpen. Het was in mijn eigen ogen niet gauw goed genoeg.

Zo af en toe komt het wel eens voorbij in het nieuws of op Social Media. Van die bijzondere dagen/feestdagen. Sommige dagen begrijp ik heel goed, want zo vieren wij bijvoorbeeld al heel lang kerst en de jaarwisseling. Maar ook zie ik steeds vaker hele bijzondere themadagen voorbijkomen. Dagen waar ik nog nooit van heb gehoord, maar dat ligt misschien ook wel aan mij. Zo zie ik in januari alleen al bijvoorbeeld een heuse Dag van de Croissant op 30 januari, een Internationale Dag van de Sneeuw op 16 januari (maar daar kwam in Nederland dit jaar niets van terecht, want het was gisteren grijs met temperaturen boven nul) of bijvoorbeeld een Verkleed Je Huisdier Dag op 14 januari.

Wat is het toch een gekke tijd van het jaar, de kerstperiode. Het doet iets met mensen en het doet ook iets met mij. Je hebt natuurlijk de mensen die Sinterklaas het land uitkijken en dan gelijk als een malle gaan versieren, maar je hebt ook de (bijna) kersthaters die het liefste onder de deken kruipen en daar weer onder vandaan komen ergens in januari.

Soms komen de onderwerpen van een blog gemakkelijk en soms duurt het wat langer. Het bloggen over dit onderwerp kwam echter zomaar ineens, in een onbewaakt ogenblik tijdens het koken, voorbij. Maar bijna nog voor deze gedachte goed en wel was opgekomen, begonnen er stemmen in mijn hoofd zich ermee te bemoeien

Jazeker, een beetje stress moet kunnen. Want in ons brein hebben we ook zoiets als Emotieregulatiesystemen die ervoor zorgen dat een beetje stress inderdaad moet kunnen, mits je bijvoorbeeld maar weet dat je, indien je Gevaarsysteem aanstaat, het goed is om tijdig jouw Kalmeringssysteem aan te zetten. Zo, dat is eruit! Maar hoe werkt dat dan precies met al die systemen? Ik ga het je uitleggen (althans deels) want deze systemen geven ook wat meer inzicht van hoe het nu zit met stress en burn-out.

Onlangs schreef ik een blog met als titel “Doe maar NORMaal, dan doe je al gek genoeg”. In deze blog legde ik uit dat we vaak de neiging hebben om te willen voldoen aan normen & waarden van anderen en regelmatig te weinig stilstaan bij onze eigen persoonlijke waarden. Terwijl dit laatste nu juist zoveel inzicht kan geven in onszelf, zodat we uiteindelijk meer kunnen gaan leven op een manier die bij ons past en prettig aanvoelt. Zoiets dergelijks geldt eigenlijk ook voor onze eigen emoties. Ook daar staan we niet altijd bij stil, bewust of onbewust. Er bestaat zelfs zoiets als een "Emotiefobie".

Een rare combinatie nietwaar? En toch klopt het vandaag. Want vandaag eet ik inderdaad beschuit met muisjes. En wat is het lekker. Ik weet het nog, van vroeger. Eerst hadden we thuis de gestampte muisjes en pas later at ik ook voor het eerst van die leuke roze/witte muisjes. Zo lekker op een beschuitje. Van die kleine roze en witte korreltjes die lekker kraakten tussen je tanden en een fijne zoete anijssmaak achterlieten in je mond. Later kwamen daar ook nog blauw/witte muisjes bij. Maar voor mij zijn de roze/witte muisjes de lekkerste muisjes!