De zon staat voor veel mensen gelijk aan zomer, vakantie en vrijheid. Zeker in de wintermaanden kijken we er naar uit. We plannen onze vakanties eromheen en zodra ze schijnt dan klinkt het overal: “Wat een lekker weertje hè?” Maar diezelfde zon lijkt de laatste jaren steeds vaker in de beklaagdenbank te zitten. Terecht? Of toch niet?
Mijn gebit en ik zijn altijd dikke maatjes geweest. Waar ik andere mensen regelmatig hoorde klagen over nare tandartsbezoeken, heb ik op dat vlak weinig te klagen. Gelukkig! Totdat die ene kies in mijn gebit besloot om een andere koers te gaan varen. Sindsdien weet ik goed hoe een tandartsstoel zit.
“En…. weten jullie al waar de vakantie naartoe gaat?” Het is zo’n typische vraag die ieder jaar weer langskomt. En eerlijk is eerlijk, ik stelde ‘m vroeger zelf ook. Want natuurlijk ga je op vakantie. Even eruit. Even weg, toch? Maar wat als je deze zomer gewoon thuisblijft? En wat als je dat niet voelt als een gemis, maar juist als een kans om het echte vakantiegevoel te vinden? En dat gevoel is dichterbij dan je nu zou denken.
Ontdek hoe kleefkruid uit mijn eigen tuin onverwacht hielp bij een opkomende blaasontsteking. Over natuurlijke synchroniciteit en luisteren naar signalen van planten.
In deze blog deel ik mijn persoonlijke reis van verlies, het aankijken van mijn donkere stukken en de weg naar innerlijke groei en verbinding met mijzelf. Wat gebeurt er als de buitenwereld stilvalt? Hoe vind je dan richting, kracht en rust in jezelf? Er zijn van die periodes waarin het leven je niet zachtjes aan de hand meeneemt, maar je gewoon keihard uit de bocht laat vliegen. Geen zachte landing, geen tijd om nog even in de spiegel te kijken of je haar nog goed zit. Gewoon huppakee gevloerd. Figuurlijk dan, hè. Maar toch. Ineens klopt niets meer van wat ooit kloppend voelde. Je hoofd zit vol vragen en je voelt je verdwaald.
In mijn praktijk gaat het opvallend vaak over emoties. Mensen stappen binnen met uiteenlopende vragen: over gezondheid, zingeving, werk, relaties of simpelweg het gevoel dat ze “vastlopen”. En bijna altijd, ergens in het gesprek of traject, komen emoties bovendrijven. Soms heel zichtbaar, soms subtiel, maar zodra die emoties naar de oppervlakte komen, weet ik: hier zit iets wezenlijks. En daar ben ik op dat moment ook blij om. Dat klinkt misschien gek. Of toch niet?
De natuur en haar seizoenen hebben altijd een diepe indruk op mij gemaakt. Er is iets magisch aan de manier waarop het landschap verandert en hoe dat invloed heeft op ons als mens. Of ik nu op pad ben voor mijn (bijna) dagelijkse kruidenrondje, een coachwandeling maak, een stuk fiets of aan het hardlopen ben, ik merk telkens weer hoe sterk we reageren op de wisselingen van de seizoenen. Wanneer de zon schijnt, lijken mensen spontaan vrolijker en energieker. Maar op grijze, regenachtige dagen lijkt iedereen zich juist terug te trekken in zichzelf. Logisch misschien, maar eigenlijk zijn alle seizoenen waardevol en hebben ze hun eigen betekenis. De natuur verandert voortdurend, en als je daar bewust bij stilstaat, kun je er zoveel van leren. Het is niet alleen een cyclus die invloed heeft op de natuur, maar ook een prachtige spiegel voor ons eigen leven.
Leef jij écht jouw eigen leven? Of laat je je, vaak onbewust, leiden door de verwachtingen van anderen? Je eigen koers varen betekent dat je kiest voor wat écht bij jou past. Niet omdat het vanzelfsprekend lijkt, maar omdat je diep van binnen voelt dat het goed is. Vaak kabbelt het leven gewoon voorbij. Misschien herken je dat wel. De ene dag volgt op de andere. Alles voelt vertrouwd en veilig, en dus ga je door op de ingeslagen weg. Maar sta je weleens stil bij de vraag: Is dit nu écht mijn pad?
Je bent bewust bezig met gezond eten. Je let op wat je in je winkelwagen gooit, je koopt veel groente en fruit, en je denkt goed bezig te zijn. Maar voel jij je ook echt energiek en vitaal? Of ben je vaak moe, heb je een verminderde weerstand of voel je je futloos? Misschien ligt het niet aan wat je eet, maar aan wat er nog in zit...... Of nog beter gezegd: wat er niet meer in zit.
Ken je dat gevoel? Dat je wéét wat goed voor je is, maar het toch niet doet? Ik wel. Sterker nog, de afgelopen dagen ben ik zelf ook weer in mijn eigen valkuil gestapt. De maand januari stond voor mij in het teken van nieuwe ideeën en inspiratie opdoen voor mijn bedrijf en dat resulteerde in een prachtige lijst met nieuwe dingen waar ik erg enthousiast over ben 😊. Dus tijd om ook in actie te komen en dat betekende aan de slag met mijn website! Ik zat dus te lang achter mijn computer, ik was te veel aan het nadenken, ik had zeker te weinig beweging en ook de frisse buitenlucht was ver te zoeken. Eigenlijk raasde ik maar door om dingen af te kunnen strepen op mijn actielijst. Het gevolg? Mijn nek zit vast, ik heb hoofdpijn, ik ben moe en ook mijn humeur is niet al te best. En nu komt het: “Ik weet hoe dit werkt”.