Transformatie & Zelfontwikkeling

De afgelopen weken was ik moe. Zo moe, dat er letterlijk niets uit mijn handen kwam. Voor wie mij al wat langer volgt, weet dat mijn vader onlangs is overleden. En misschien denk je nu: “Ja joh, niet zo gek toch, na wat jij allemaal hebt meegemaakt.” En heel eerlijk? Daar heb je groot gelijk in. Toch voelde het voor mij frustrerend. Want ik dacht eindelijk weer wat tijd voor mezelf te hebben en toch bleef ik maar moe. Niet alleen futloos, maar gewoon echt uitgeput. Dus ik besloot: “Kom, ik ga er nu alles aan doen om weer fit te worden.”

“En…. weten jullie al waar de vakantie naartoe gaat?” Het is zo’n typische vraag die ieder jaar weer langskomt. En eerlijk is eerlijk, ik stelde ‘m vroeger zelf ook. Want natuurlijk ga je op vakantie. Even eruit. Even weg, toch? Maar wat als je deze zomer gewoon thuisblijft? En wat als je dat niet voelt als een gemis, maar juist als een kans om het echte vakantiegevoel te vinden? En dat gevoel is dichterbij dan je nu zou denken.

Ontdek hoe kleefkruid uit mijn eigen tuin onverwacht hielp bij een opkomende blaasontsteking. Over natuurlijke synchroniciteit en luisteren naar signalen van planten.

In deze blog deel ik mijn persoonlijke reis van verlies, het aankijken van mijn donkere stukken en de weg naar innerlijke groei en verbinding met mijzelf. Wat gebeurt er als de buitenwereld stilvalt? Hoe vind je dan richting, kracht en rust in jezelf? Er zijn van die periodes waarin het leven je niet zachtjes aan de hand meeneemt, maar je gewoon keihard uit de bocht laat vliegen. Geen zachte landing, geen tijd om nog even in de spiegel te kijken of je haar nog goed zit. Gewoon huppakee gevloerd. Figuurlijk dan, hè. Maar toch. Ineens klopt niets meer van wat ooit kloppend voelde. Je hoofd zit vol vragen en je voelt je verdwaald.

In mijn praktijk gaat het opvallend vaak over emoties. Mensen stappen binnen met uiteenlopende vragen: over gezondheid, zingeving, werk, relaties of simpelweg het gevoel dat ze “vastlopen”. En bijna altijd, ergens in het gesprek of traject, komen emoties bovendrijven. Soms heel zichtbaar, soms subtiel, maar zodra die emoties naar de oppervlakte komen, weet ik: hier zit iets wezenlijks. En daar ben ik op dat moment ook blij om. Dat klinkt misschien gek. Of toch niet?