Knoflook, je weet wel, dat geurende goedje. Als je er lekker van hebt gegeten is de kans groot dat sommige mensen dat wellicht ruiken, de dag na jouw lekkere maaltijd. Maar hé, wat maakt het uit. Jouw maaltijd de avond ervoor was heerlijk, want dat is onder andere iets wat knoflook doet. Het is een heerlijke smaakmaker in de keuken.
Bij coachingvraagstukken en emoties zou ik nooit zoiets zeggen. Daar is mijn standpunt meer, kijk het maar aan want doe je dat niet, dan staat dit vraagstuk/deze zorg/deze emotie morgen wederom bij je op de stoep om aan te bellen. Toch maak ik soms ook een uitzondering op deze regel.
Onlangs was ik onverwacht een keertje extra bij de tandarts. Extra, omdat ik in het najaar al voor controle was geweest en de tandarts toen had aangegeven vooralsnog geen gekke dingen te zien. Maar helemaal gerust was ik toen al niet op, want het rommelde namelijk bij een gevulde kies. Een kies die ineens gevoeliger was dan voorheen. Maar de tandarts bekeek het van alle kanten en in gezamenlijk overleg besloten we toen om er niets aan te doen.
In het leven worden we allemaal geconfronteerd met uitdagingen en ongemakken. Soms kunnen deze moeilijkheden je het gevoel geven dat je een slachtoffer bent van omstandigheden. Of het daarbij dan gaat om problemen met jouw gezondheid, persoonlijke tegenslagen of teleurstelling, het hoort allemaal bij het leven. Het gebeurt daarbij maar al te vaak dat je je ongemerkt dan laat meevoeren in een slachtofferrol. Maar wat als je dat niet doet? Wat als je jezelf zou empoweren door verantwoordelijkheid te nemen voor jouw eigen leven?
Zelf ben ik een echte perfectionist. Dat is er ergens vroeger al ingeslopen en het moment dat dat gebeurde (of waren het meerdere momenten?), dat weet ik niet meer. Maar op enig moment in mijn leven besloot ik om als perfectionist door het leven te gaan. Het moest altijd beter en meer. Nog meer leren, nog meer doen, nog harder werken, nog vriendelijker zijn, nog meer helpen. Het was in mijn eigen ogen niet gauw goed genoeg.
Veranderen is en blijft spannend of zelfs eng. Dat ervaar ik soms zelf ook nog wel eens. Want ja, ook ik ben maar een mens en soms zit ik ook in een minder handig patroon vast wat ik dan ook nog eens niet altijd heel goed herken. En als ik dan op een punt kom dat ik inzie dat het goed is om te veranderen, dan is het toch nog steeds een beetje eng, ook voor mij. Want dan moet ik ineens uit mijn vertrouwde patroon stappen en dat voelt dan voor mij toch een beetje spannend.
We genieten nog even van de laatste nazomerdagen en de herfst staat op de stoep, dus ondertussen ligt de zomervakantieperiode alweer een beetje achter ons. Weet je nog? Je was lekker weg deze zomer, op vakantie. Wellicht naar een mooi warm land, of in een omgeving met veel bergen om eens lekker te gaan wandelen, of misschien gewoon in Nederland, lekker op de camping, of fijn ergens aan zee. Het maakt eigenlijk niet uit. Je was in ieder geval op een plek waar het fijn was en waar je helemaal lekker tot rust bent gekomen. Eindelijk, zo na alle lockdowns en maatregelen was er gewoon weer wat meer mogelijk dan een jaar geleden. En dat was fijn! En je was er daarnaast ook gewoon aan toe.
Zomaar een uitspraak die je wellicht bekend in de oren klinkt? Mij in ieder geval wel. Sterker nog, voor mijn gevoel ben ik ermee opgegroeid en heb ik ook heel lang volgens dit principe geleefd, waar ik verder overigens helemaal niet zo bij stil stond. Gewoon normaal doen, niet teveel opvallen, niet teveel afwijken van de rest en ga zomaar door.